Dag 17 - Zondag rustdag... uhuh :-)

Heerlijk zo’n huisje. Lekker uitgeslapen in alle stilte, fijn wam gedoucht, gezellig het openhaardje aangezet en een eitje gebakken. Het is zondag en we zijn er helemaal klaar voor. We gaan de wandelroute ‘Valley of the five lakes’ lopen. Zoals de naam al doet vermoeden, loopt het pad langs vijf meren. En wat voor meren. WOW! De mooiste meren tot nu toe, vinden wij. Het is droog, af en toe laat de zon zich zelfs zien en het is zo goed als windstil. Dat zijn gunstige foto-omstandigheden. De meren hebben een mooie felgroene gloed en de bomen en wolken weerspiegelen in het water. Super mooi! Het is een ‘moderate’ (middelzware) wandeling van vijf kilometer over een onverhard pad dat geregeld steil omhoog en naar beneden gaat. Maar we zijn we heel blij dat we deze trail hebben gedaan. Dat verdient een ijsje. Oehhhhh ze hebben wel heel veel lekkere smaken… hmmmm moeilijk kiezen. Robin geeft als eerste zijn bestelling door: 3 bolletjes… de man kijkt hem met grote ogen aan en begint te scheppen. Is 1 bolletje gewoon even groot als 3 bolletjes in Nederland! Staat hij daar met een milkshakebeker tot aan de rand vol met ijs hahaha. Ik bestel 2 bolletjes, want ik kan onmogelijk kiezen tussen espresso en peanut butter-chocolate. Mmmmm super lekker zeg en dat op een bankje in de zon. Jaja, de zon is schaars de afgelopen week maar als ‘ie dan even schijnt profiteren we ervan ook. Om Robin zijn enkel een beetje te sparen besluiten we met de Jasper Skytram de berg op te gaan. In de middag is het daar niet zo druk dus dat komt goed uit. Het bakje wordt alsnog helemaal volgepropt met mensen. Als haringen in een ton gaan we in zeven minuten naar boven. Hier hebben we mooi uitzicht over Jasper en alle natuur die er omheen ligt. “Kijk, daar liggen de meren waar we vanmorgen hebben gewandeld”. “En daar ligt ons huisje”. Er rijdt een enorm lange goederentrein voorbij. Zo lang dat hij vanaf de berg met mijn groothoeklens niet eens helemaal op de foto past. Bovenop de berg is maar 1 ding te doen, naast genieten van het uitzicht. En dat is de ‘Summit trail’ trotseren; een wandelroute die 200 meter steil omhoog gaat. “Euhhhhh schatje, we gingen dit toch doen om je enkel te sparen…?” Juist ja… ennnnn daar gaan we. De wind is ijskoud brrrrrr, dus we zien er weer uit als twee Michelin mannetjes. De lucht is dun, ik moet na elke 30 stappen stoppen om uit te hijgen. We gaan niet helemaal tot de top maar hoog genoeg voor een nog mooier panorama. Een bijkomend voordeel; de reusachtige bollen ijs zijn weer verbrand hahaha. Eenmaal weer beneden is het lekker warm en kunnen alle jassen en vesten weer uit. Voor ons huisje staat een picknicktafel waar we in het avondzonnetje genieten van een warme mok thee, chocoladetaart en het uitzicht op de rivier. Pas om 21:00 uur zetten we een tomatensoepje op. We bekijken de foto’s van vandaag op de laptop en zijn weer tevreden over deze zware, maar leuke dag.