Dag 24 - Hoogtepunten van Yellowstone

Uitgerust worden we wakker. De schoonmaker staat opeens in de deuropening, schrikt ervan en doet snel de deur weer dicht. Ook goedemorgen! Haha. Na een lekkere donut rijden we Yellowstone national park in. Yellowstone is een supervulkaan waardoor er heel veel warmwaterbronnen, geisers en fumaroles (hete gassen en dampen) zijn. De routes door het park lopen in de vorm van een 8. Vandaag bekijken we de helft van de onderste cirkel. Daar liggen de bekendste bezienswaardigheden. Na een paar kilometer is het gelijk al raak. Er staat een bizon op een paar meter van de weg. Wat een beest hee, die wil je niet boos maken. In de verte zien we boven het groene landschap al een hoop stoom. Even later staan we er. Wat een bizar landschap. Alles is zo mooi groen, één en al bos. En dan opeens lijkt het op een buitenaardse planeet. Uit gaten wordt met een enorme kracht stoom geblazen of heet water gespoten. Er zijn kleurrijke, kokende waterpoelen en borrelende modderpoelen. En dan die lucht erbij… denk maar aan rotte eieren, dan kom je aardig in de buurt. Het eerste hoogtepunt op onze route is de Grand Prismatic Spring, een hele grote warmwaterbron (75 bij 90 meter en 49 meter diep) met verschillende felle kleuren. Super mooi! Maar hoe ontstaan toch al die kleuren in hetzelfde water? Dat hebben we gelezen. De kleuren worden bepaald door de temperatuur en de bacteriën die erin kunnen leven. In het midden van de bron is het water 85 graden Celsius. Daar kunnen bacteriën niet in leven en dus is het water zo extreem zuiver dat het een diepblauwe kleur heeft. Verder naar de rand wordt het steeds koeler. Het gele deel is 74 graden, daar kunnen al wat bacteriën in leven waardoor de kleur geel wordt. Het oranje deel is 65 graden en wordt door de bacteriën oranje. En tot slot, het roodbruine deel is 55 graden en daar kunnen nog meer bacteriën in leven waardoor het de roodbruine kleur krijgt. Hoe het water zo heet wordt? Diep onder de grond wordt het water verwarmd door magma van de vulkaan. Zo leer je nog eens wat ;-) Als je voor deze grote warmwaterbron staat, zie je de kleuren al in de dampen. Nog beter zie je het vanaf boven. Maar helaas is het hoger gelegen uitzichtpunt gesloten voor restauratie. Zoveel toeristen liepen deze berg op, dat ze besloten hebben om er een officiële route van te maken. Toerisme heeft ook zo zijn nadelen. Dat blijkt ook als we naar een kleinere, eveneens bekende warmwaterbron lopen; ‘The morning glory’. Deze is ook mooi, maar heeft zijn diepblauwe kleur in het centrum verloren, omdat mensen er afval in hebben gegooid waardoor de bron verstopt raakte en de zuiverheid van het water is aangetast. Zonde en onnodig. Laat zulke toeristen lekker thuisblijven, zou ik zeggen. Hierna rijden we door naar het volgende hoogtepunt van het park; the Old Faithful. Het is rond de 27 graden en in de korte tijd dat we de warmwaterbronnen hebben bewonderd, zijn we al verbrand. Dus we trekken in de auto een lange broek en een shirt met mouwen aan en smeren alles in waar de zon nog op kan schijnen. Dag korte broeken weer :-( We snappen er niks van, want wij verbranden nooit zo snel. Later lezen we op een informatiebord dat Yellowstone het hoogstgelegen park van USA is, op 2500 meter. We zijn dus gewoon een stuk dichter bij de zon. Dat verklaart een hoop, maar die informatie kwam voor ons te laat. Bedekt lopen we naar ‘the Old Faithful, de bekendste geiser in het park. En de meest actieve: om de 60 tot 80 minuten is er een uitbarsting waarbij 32.000 liter kokend water zo’n 56 meter hoog de lucht in wordt gespoten. Als we aankomen lijkt het wel een stadion. Honderden mensen zitten er omheen te wachten tot ‘ie uitbarst. Ik zie vooraan nog een plekje waar ik makkelijk tussen pas. Zo deze fotograaf zit voor een duppie op de eerste rang ;-) En we hebben geluk, na vijf minuten schiet het water meters hoog de lucht in. Onderweg naar het hotel komen we een roedel herten tegen. We bewonderen ze van gepaste afstand. Er wordt namelijk voor gewaarschuwd dat deze herten agressief kunnen reageren, vooral als ze kleintjes hebben. Nou dat wil je niet want dit is één van de grootste hertensoorten (Elk). We checken in bij Grant Village dat midden in het park ligt, aan het enorme Yellowstonemeer (352 m2). ’s Avonds zijn er dan ook weer een hoop muggen in de lucht. Ik ga rennend mijn rugzak uit de auto halen. We eten bij het dichtstbijzijnde restaurant: spicy chicken wings. En het voordeel in USA is, als je het niet op krijgt dan vraag je gewoon een ‘doggy bag’ en kun je het meenemen. De normaalste zaak van de wereld. Vind ik wel goed, tegen voedselverspilling. Dus morgenochtend ontbijten we met de overgebleven chicken wings hahaha. Voordat ik naar bed ga, koel ik mijn verbrande schouders met een natte handdoek. Dat helpt, spreek ik uit ervaring. Binnen no time is de ijskoude handdoek warm. Dan smeer ik er aftersun op en hoop ik dat het snel hersteld tijdens de nacht.