Dag 13 - Kedeng Kedeng oehoee, op naar Well's Gray

Na een nachtelijk bezoekje aan het toiletgebouw, gewapend met zaklamp (maar dit keer geen wasberen die me laten schrikken), heb ik toch nog een paar uurtjes kunnen slapen. Goede oordoppen, die neem ik mee! De sterrenhemel was trouwens super mooi vannacht. Ooit wil ik de Melkweg zien… met die gedachten vertrok ik vast naar dromenland. We liggen nog lekker warm onder de dekens… als de trein weer komt langs denderen. Ik lig in een deuk…dit is toch hilarisch, dat kan toch niet, wie bedenkt dit hahahah.

Vandaag vertrekken we naar het nationale park Wells Gray, op 3,5 uur rij-afstand. We rijden om en om over de slingerende bergwegen. Van het vrij kale en rotsachtige landschap van Lytton naar de groene bossen van Wells Gray. In het bezoekerscentrum halen we een kaart van het gebied, dat best groot is maar grotendeels alleen toegankelijk is met een jeep over onverharde wegen. Het park staat bekend om de watervallen. We bezoeken er drie op weg naar de ranch waar we verblijven. De Spahat Falls is een mooie waterval, zoals ik vaker een waterval heb gezien. De tweede, Dawson Falls, is een hele brede waterval. Wat een enorme kracht zit daarachter zeg. De derde is de bekendste, de Helmcken Falls. En die verdient echt superlatieven. Dit is één van de mooiste watervallen die ik ooit heb gezien, prachtig! Erg lang kunnen we er niet van genieten. Want een ander bekend verschijnsel in dit park zijn de muggen. Tijdens het fotograferen, trekt Robin een enorme mug uit mijn wang. Het bloed kwam er zelfs uit. Gauw weg bij die vampieren. Tussen 4 en 6 uur kunnen we inchecken bij Ranch Nakisha. Er is alleen niemand te bekennen. Behalve drie honden die ons vriendelijk komen begroeten. Er hangt een bel voor service maar het blijft stil. Een ander stel geeft het na vijf minuten op en gaat naar het stadje Clearwater. Ik hoor beneden in het gebouw iemand bij het washok. “Hello, do you know if there is some one from Nakisha ranch?” Een vrouw met kaplaarzen aan komt tevoorschijn en vraagt mijn naam. Ze loopt daarna zonder iets te zeggen naar boven en komt terug met een sleutel van de kamer. Dat zal de eigenaresse dan wel zijn. Oké, apart. Ze zegt dat we vanavond mee kunnen eten en dat er ’s ochtends ontbijt is, als we het voor zessen laten weten. We frissen ons op en besluiten om vanavond in Clearwater te gaan eten. De vrouw is alleen nergens meer te bekennen, nou doei we gaan en ze snapt het vanzelf wel als ze ons niet meer ziet. In Clearwater zijn niet zo veel restaurantjes, maar eentje springt er gelijk uit; Hop & Hog. Dat vinden meer mensen, binnen is het al vol. Buiten is het wat fris maar met een jasje en een kop thee is het prima te doen. We bestellen de vleesschotel voor twee: kippenpoot, ribs, rundvlees, pulled pork, een worstje en drie bolletjes salade. Een flinke maaltijd, maar lekker! Hier gaan we morgen weer eten hihi. In de auto terug naar de ranch spot ik weer een zwarte beer langs de kant van de weg. Op vijf meter voor onze auto. Zo gaaf! Zijn vacht ziet er lekker fluffy uit, je zou er bijna mee willen knuffelen haha. Er komt een andere auto aan en hij holt het bos in. In bed schrijf ik nog wat reisverslagen want ik loop een paar dagen achter. We hebben al zoveel beleefd dat ik moet nadenken wat er die dag ook alweer is gebeurd. We verheugen ons in ieder geval alweer op de volgende dag. We’ re going western hiiiiiha.