Dag 1: Het avontuur wacht op ons

Yessss onze reis gaat beginnen! We vliegen voor de verandering eens niet midden in de nacht, dus we konden lekker de benodigde uurtjes slapen. Pa moet wel bijtijds opstaan op z’n vrije dag. Om 8.30 uur komt hij voorrijden en laadt hij onze volle koffers in van circa 21 kilo per stuk. Zonder file bereiken we de luchthaven. Bij de douane verbaas je je elke keer weer over de nieuwe systemen en strengere controles. Nu moet je zelf je paspoort scannen en daarna in de camera kijken, zodat het systeem de foto’s met elkaar vergelijkt. Gelukkig, we lijken er nog op :-) Robin wordt gefouilleerd en mijn hele rugzak moet ik leeghalen. Na deze grondige check hebben we nog 3 uur om rond te slenteren. De gate was gewijzigd naar D57, helemaal aan het einde. Gaan we zitten, wordt er omgeroepen “gatewijziging, de vlucht naar Vancouver zal vertrekken vanaf gate D7”. Ach, zo blijven we in beweging. Om 12.35 uur mogen we boarden in een KLM blue bird. Jeetje, dit is een luxe vliegtuig. Erg ruim, we kunnen zelfs onze benen strekken. Ook hebben we een display waarop we films, muziek en luisterboeken kunnen afspelen. Dat wordt 9 uur lang films kijken, zegt Robin enthousiast. Ik word pas enthousiast als de warme lunch wordt uitgeserveerd. Ik zei van tevoren ‘ik heb zin in rijst met boontjes en kipsaté’ en drie keer raden wat er op het menu stond haha. Robin gaat voor de pasta, die ook lekker is. Zo’n lange vlucht van 9,5 uur vind ik vreselijk, maar KLM weet het nog enigszins dragelijk te maken. We landen een paar minuten eerder dan we vertrokken: back to the future! Na een lange Efteling-rij bij de douane(een grapjas achter ons begon het Carnaval liedje te neuriën tutututututututududuuuuu… en bedankt) nemen we de taxi naar het hotel in het centrum van Vancouver. Daar treffen we een appartementje met uitzicht op een Griek, waar we hilarisch genoeg ons eerste avondmaal eten. Pita souvlaki met tzatziki… brings back memories :-) Daarna maken we een korte wandeling in de buurt, waarbij Robin zijn ogen uitkijkt met al die Lamborgini’s, Ferrari’s, enzo die hier rijden. De beste manier om een jetlag te voorkomen is gelijk mee te gaan in het ritme van de bestemming. We doen ons best maar om 20.00 uur houden we het niet meer en gaan we lekker slapen. Morgen Vancouver ontdekken!